Mademoiselle Kier

 Ten niewielki port rybacki i kurort plażowy, położony na południowy-wschód od Marsylii, posiada jedne z bardziej malowniczych plaż. Mowa tu o calanques (o których wspominałam w   tym poście ) . Jednak, aby się do nich dostać, należy podpłynąć statkiem, bądź przejść się 1,5 km poza miasto. Jeśli jednak nie macie ochoty na długie spacery, polecam Wam pozostanie w porcie. Tam możecie usiąść w jednej z urokliwych kafejek, popijać wino i przyglądać się łodziom wpływającym do portu. Zdjęcia były zrobione 9 marca, a Cassis zimową porą możecie obejrzeć tutaj.

Po trzech dniach spędzonych w Barcelonie i po wizycie na wzgórzu Tibidabo, nadszedł czas by wrócić do domu. W drodze powrotnej postanowiliśmy jeszcze pojechać do Girony.  Nie powiem, abym była zachwycona tym miastem. Barcelona zrobiła na mnie zbyt duże wrażenie i Girona wypadła blado.  Muszę jednak przyznać, że ma ona wiele do zaoferowania. W mieście tym znajduje się jedna z najlepiej zachowanych średniowiecznych starówek w Hiszpanii i jedna z najpiękniejszych dzielnic żydowskich w Europie. Na uwagę zasługuje również katedra Św. Marii (budowana i przebudowywana od XI do XVIII w), która reprezentuje trzy style architektoniczne: romański, gotycki i barokowy. W Gironie zobaczyć można również łaźnie arabskie (wybudowane w 1194 roku), mury miejskie i podziwiać kolorowe domki nad rzeką Onyar. Przed powrotem do Francji, wstąpiliśmy jeszcze do restauracji, by spróbować ślimaków, paeli i cremu catalana.

Ostatniego dnia, pojechaliśmy na widoczne z każdego punktu w mieście, wzgórze.  Mowa tutaj o Tibidabo . Jeśli zastanawiacie się skąd wzięła się jego nazwa, już Wam tłumaczę.  Najprawdopodobniej pochodzi ona od słów jakimi Szatan kusił Chrystusa: haec omnia tibi dabo si cadens adoraveris me... (dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon). Nie ma się co dziwić, gdyż ze wzgórza widać całą Barcelonę, a podobno przy dobrej widoczności, nawet wybrzeże Majorki.  Na samej górze, oprócz tarasu widokowego, znajduje się Świątynia Najświętszego Serca ( Temple Expiatori del Sagrat Cor ) oraz najstarszy w Hiszpanii park rozrywki. Świątynię zaczęto budować w 1902 r, a ukończono w 1962 r. Na wieżę kościoła można wjechać windą i podziwiać miasto z wysokości 575 m n.p.m. Park rozrywki ( Parc d'atraccions ) o pow. 7 ha został otwarty w 1901 r. Innymi atrakcjami Tibidabo są ponad to: Obserwatorium Astronomiczne Fabra, Torre d

Trzeciego dnia udaliśmy się do Palau Güell , czyli pałacu, w którym mieszkał mecenas Antoniego Gaudiego, Eusebi Güell. Projekt i przebudowa tego domu należały do jednych z pierwszych poważnych zleceń katalońskiego architekta.  Spokojne zwiedzanie zajęło nam około dwóch godzin.  Zaczęliśmy od poziomu -1, gdzie znajduje się stajnia, następnie poziom 0, czyli parter. Wyżej są pomieszczenia przeznaczone na spotkania służbowe,  a na kolejnym piętrze mieści się jadalnia, pokoje, kaplica i główny salon (zajmujący trzy piętra).  Powyżej mamy pokój muzyczny, gdzie stoi fortepian, na którym dawniej grały córki Güella. Jeszcze wyżej są sypialnie i łazienki.  Na poddaszu kiedyś znajdowały się m.in. pralnia i kuchnia, a obecnie mieści się tam wystawa przedstawiająca prace restauracyjne nad tym obiektem.  Na szczególną uwagę zasługuje falisty dach, ze swoimi dwudziestoma kominami, udekorowanymi mozaiką z płytek ceramicznych.  P