Zbliża się 11 listopada. Dla Polaków jak i Francuzów jest to święto państwowe. Francuzi obchodzą zakończenie Pierwszej Wojny Światowej, a Polacy także odzyskanie przez nasz kraj niepodległości.
Z tej okazji postanowiłam napisać post o polskich śladach w Paryżu. W dzisiejszym poście przybliżę sylwetki znanych Polaków, a w kolejnym pokażę Wam polskie instytucje.
Jest to kontynuacja wpisu o polskich akcentach w Paryżu.
Od wieków losy Polski i Francji łączyły się ze sobą ze względów kulturowych jak i politycznych. Polacy wspierali wojska francuskie w wojnach
napoleońskich, a podczas Wielkiej Emigracji do Paryża przybyło wielu wybitnych Polaków.
Również w
XX w (jak i obecnie) do stolicy Francji przybywało z przyczyn
politycznych i kulturowych, wielu rodaków.
Zostawili oni po sobie niemało śladów, które postaram się Wam, chociaż w niewielkim stopniu pokazać.
Zdjęcia robiłam w roku 2014-2015, a pomocna przy odnajdywaniu śladów polskości okazała się książka Barbary Stettner-Stefańskiej, pt. Paryż po polsku.
Zacznijmy od kobiety, czyli od najbardziej znanej i zasłużonej we Francji, Marii Skłodowskiej Curie. Akurat w tym roku przypada 150 lat od jej urodzin. Urodziła się w Polsce, ale większość życia spędziła w Paryżu.
Zacznijmy od kobiety, czyli od najbardziej znanej i zasłużonej we Francji, Marii Skłodowskiej Curie. Akurat w tym roku przypada 150 lat od jej urodzin. Urodziła się w Polsce, ale większość życia spędziła w Paryżu.
Przy Quai de Béthune 36 stoi dom, w którym mieszkała od 1912 do 1934 r.
Przy Collége de France mieści się Sorbona, gdzie jako pierwsza kobieta otrzymała stopień doktora tej uczelni, a nieopodal mamy muzeum poświęcone noblistce.
W tym budynku, w 1898 roku, Maria, Piotr Curie i Gustave Bemont odkryli rad.
Pochowana została wraz z mężem w Panteonie.
Przy Collége de France mieści się Sorbona, gdzie jako pierwsza kobieta otrzymała stopień doktora tej uczelni, a nieopodal mamy muzeum poświęcone noblistce.
W tym budynku, w 1898 roku, Maria, Piotr Curie i Gustave Bemont odkryli rad.
Pochowana została wraz z mężem w Panteonie.
Wspomniałam o Collége de France. To tam w latach
1840- 1844 Adam Mickiewicz prowadził wykłady z literatury słowiańskiej. Na place de l’Alma góruje jego pomnik, który również możecie obejrzeć w Musée Bourdelle.
W 5. dzielnicy, przy ulicy 63 rue de Seine, umieszczona jest pamiątkowa tablica przypominająca, że w tym właśnie domu poeta pisał Pana Tadeusza.
Na moim profilu FB wspominałam, że 1 listopada byliśmy na cmentarzu w Montmorency. Tam pochowany był, w zbiorowej mogile Cyprian Kamil Norwid. Zmarł w przytułku, prowadzonym przez polskie siostry szarytki. Działa on od niecałych dwóch stuleci w Paryżu, a jest to Dom św. Kazimierza (119, rue du Chevaleret).
W 5. dzielnicy, przy ulicy 63 rue de Seine, umieszczona jest pamiątkowa tablica przypominająca, że w tym właśnie domu poeta pisał Pana Tadeusza.
Na moim profilu FB wspominałam, że 1 listopada byliśmy na cmentarzu w Montmorency. Tam pochowany był, w zbiorowej mogile Cyprian Kamil Norwid. Zmarł w przytułku, prowadzonym przez polskie siostry szarytki. Działa on od niecałych dwóch stuleci w Paryżu, a jest to Dom św. Kazimierza (119, rue du Chevaleret).
W sąsiedztwie znajduje się świeżo urządzony Skwer Norwida z tablicą-pomnikiem poety dłuta prof. Aleksandra Śliwy z krakowskiej ASP.
Od 1844 r. w Paryżu działa Kościół Polski. Siedziba mieści się w
świątyni Wniebowzięcia NMP przy 263 rue Saint-Honoré.
Przy katedrze Notre-Dame znajduje się pomnik naszego papieża.
W najstarszym paryskim kościele Saint-Germain-des-Prés jest przechowywane serce Jana Kazimierza ex-króla Polski.
Jest tam też popiersie Jana Pawła II
Przy 6 Quai d’Orléans znajduje się Polska Biblioteka. Została założona w 1838 roku przez Adama Czartoryskiego, Juliana Ursyna Niemcewicza, Karola Sienkiewicza jako fundacja Wielkiej Emigracji.
Od 1903 przy bibliotece istnieje muzeum Mickiewicza i Bolesława Biegasa oraz salon Chopina przeniesiony z jego mieszkania przy placu Vendôme.
Postać Fryderyka Chopina wystarczyła by na osobny post, gdyż kompozytor ten był bardzo związany z Paryżem. Pochowany został na paryskim cmentarzu Père-Lachaise, a ceremonia pogrzebowa odbyła się w kościele Madeleine.
W parku Monceau znajduje się pomnik tego pianisty i kompozytora. Wzniesiony został w październiku 1906, a jego autorem jest Jacques Froment-Meurice. Składa się z marmurowej postaci artysty grającego na fortepianie,
u którego stóp leży postać kobiety zasłaniającej sobie oczy. Nad
fortepianem znajduje się postać kobiety w obłokach rzucającej kwiaty.
Znalazłam jeszcze coś takiego.
Na zakończenie dwie ulice, które udało mi się znaleźć, dzięki czytelnikom, którzy podsunęli mi je w komentarzach do posta o polskich akcentach.
Część druga pojawi się wkrótce.
Comments
Post a Comment